ร้านเปิดพิศดารงวดนี้
อนุญาตแต่ผู้หญิงเข้านะ อยู่นิฮงบาชิ ผิดๆ ผญ.เข้าไม่ได้
(นิวคายาบะ เผื่อใครอยากไป //เล็งไว้อยู่)
นิ. ครั้งนี้เรามาเป็นคณะชายล้วน ก็คิดว่าคงเข้าไม่ได้หรืออะไรอะนะ แต่ว่าร้านนี้น่ะ เป็นร้านแบบยืนดื่มล่ะ
ไอ. ฉันมาครั้งแรกเลยอ่ะ ร้านยืนดื่มแบบนี้
โอโนะ. ดูดีอยู่นะ
จุน. อ่า แต่สไตล์แบบนี้มันก็ดีเหมือนกันนะ
ไอบะ. ถูดถึงร้านยืนดื่มอ่ะ ที่นี่พิเศษอยู่นะใช่มะ?
ซากุไร. สไตล์ ?
โนะ. อื้อ ทุกอย่างในร้านต้องโซโล่ด้วยตัวเองอ่ะ ตรงนี้อ่ะมีพวกปิ้งย่างอยู่ใช่มะ
จุน. ปิ้งย่างก็ต้องทำด้วยตัวเองงั้นเหรอ?
โนะ. อื้อ พวกไก่ย่าง
ไอบะ. อันนั้นป้ะ ซื้อมาจากตรงนั้น แล้วก็มาย่างตรงนี้
โนะ. ใช่ๆ แล้วก็ข้างหลังนั้นอ่ะ สาเกก็มีนะ ร้อยเยน ทั้งหมด? เอ๊ะ ไม่ใช่ทั้งหมดอ่ะ
ซากุไร. อ่อ หยอดไปร้อยนึง สาเกก็จะออกมาใช่ป่ะ?
โนะ. อื้อๆ สาเกจะไหลออกมา
โอโนะ. สุโก้ยนะ
โนะ. ครั้งนี้ก็เลยอยากจะทำให้มันเข้าแก๊ป ในเงินห้าพันเยนอะ ซึ่งวันนี้ฉันรับหน้าที่มาให้จัดการ ก็ฝากด้วยนะแฮว้ฟ
ซากุไร. หกคนห้าพันเยนจะไหวป่ะนะ..?
ซากุไร. จะไหวเร้อ?
โนะ. ไหวสิ เพราะไหวไงเลยดื่มได้อ่ะ
ซากุไร. ไม่รู้นะเหวย
จุน. โอโนะซัง ถ้าเมาแบบคราวนั้นไม่เอานะว้อย
โอโนะ. โห่ อันนั้นมันช่วยไม่ได้นี่หว่า
ป้าย. วันนี้เมาไม่ได้นะ
ไอบะ. ก็วันนั้นลองกินสาเกนี่เน้อ (หมายถึงที่คุราโนะสุเกะซังเอามาให้ลองลายขนานอ่ะ)
โอโนะ. ตรงนั้นก็มีเหล้าญี่ปุ่นวางอยู่อ้ะ
ซากุไร. อ่ะน่าๆ อาจจะดื่มต่อไม่ได้ใครจะรู้เนอะ
ซากุไร. แต่ฉันจะดื่มนะ
โนะ. ฉันด้วย
โนะ. เลมอนซอวร์ดีมั้ยน้า
===================================================
เกร็ดความจังคู่วงเหล้า : レモンサワー = Lemon Sour
ส่วนผสม :
ว้อดก้า (หรือเหล้าดีกรี 30-40 เหล้าขาวไม่นับ เหม็น)
น้ำเลมอน
โซดา
น้ำแข็ง
แล้วชง อนึ่ง สามารถปรับเปลี่ยนได้ตามดีกรี
ปล. อยากจะลองสถานการณ์ก็ ชเวปวอดก้า คล้ายคลึงกัน
===================================================
จุน. งั้นขอเลมอนซอวร์หนึ่งเพิ่มแก้วครับ
ไอบะ. มีเบียร์อะไรมั้ยคร้าบ?
จขร. เบียร์เหรอ? มีเบียร์สดสี่ร้อยเยนนะ ส่วนเลมอนซอวร์น่ะ ทำที่เคาท์เตอร์นี้ก็สี่ร้อยเยนนะ แต่ถ้าชงเองที่ตรงนั้นน่ะสามร้อยเยนล่ะครับ
โนะ. งั้นชงเองๆ
ซากุไร. จริงๆเลย กลางวันนี้ดีจริงๆน้า ลมพัดโกรกๆแบบนี้
โอโนะ/ไอบะ. ยอดเลยอ้ะะ
ไอบะ. อยากได้ไอ้นี่ไว้บ้านอ้ะะะ
โอโนะ. สุดยอดเลยว่ะ
ซากุไร. อะไรวะนั่น? ยอดเลยไม่ใช่เรอะ?
โอโนะ. อยากได้ไอ้นี่อ่ะ
โนะ. ทำไรอยู่อ่ะ ?
ไอบะ. เบียร์อ่ะ
โอโนะ. ดูนี่ดิๆ นี่นะ ปรับองศาได้ด้วยอ่ะ
จุน. มะกี้ก็พูดถึงไอ้นี่กันอยู่อ่ะ
ไอบะ. ซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้รีด้าเอาป้ะ
ไอบะ. โอ๊ะ ฟองออกมาด้วยอ่ะ
ซากุไร. เอ๊อะ ฉันเผลอดื่มไปแล้วอ่ะ
ไอบะ. ไม่ไรๆ ดื่มก่อนเลย
โอ.ไอ.โช. เอ้า คัมปาย
ไอบะ.ขอบคุณที่เหนื่อยน้า
ไอบะ. เอ๊าะ ถึงยังไม่ได้เริ่มเหนื่อยก็เหอะ ๕๕
โช. ไอ้นี่งานแรกของวันเลยนะ ๕๕๕
มัตสึเคนมาล่ะ
โนะ. มาแล้วๆ
ไอบะ. เอ้า มัตสึเคนคุง เลือกของที่อยากดื่มเล้ย
นางมาโปรโมทละครก่อน ๕๕
โนะ. ขอปลดหน่อยละกันนนะ
ซากุไร. ดื่มกันตอนกลางวันแบบนี้ ปกติแล้วไม่มี?
มสค. ไม่มีน่ะสิครับ
ซากุไร. เอ้อ ตัวเล็กออกมาดูโลกแล้วนี่เนอะ? เปลี่ยนไปบ้างมั้ย?
มสค. นั่นสินะ ก็ค่อยๆดื่มน้อยลงอ่ะ ตั้งกะลูกเกิดมาอ่ะนะ
จุน. ตอนนี้สองคนแล้ว?
มสค. สองขวบกับขวบนึงครับ
โนะ. สองข๊วบบ??
มสค. สองขวบแล้วล่ะครับ
ซากุไร. อ้อ งั้นเรอะ พอมีลูกก็ลดการ... เอ๊าะ ถึงฉันจะยังไม่มีลูกก็เหอะ.. แต่ก็คงเป็นงั้นมันเนอะ๕๕
โนะ. คนแบบนี้มีเยอะเนอะ แบบ พอมีลูกแล้วการใช้ชีวิตก็เปลี่ยนไป
มสค. ครับ ตอนนี้ก็แบบ พอเลือกงานปุ๊บก็กลับบ้านปั๊บเลย อือ อย่างพอจบงานปุ๊บ จะไปที่ไหนต่อก็ไม่ค่อยจะมีแล้ว
ซากุไร. กินข้าวได้มั้ยอ่ะ?
โนะ. ตรงนี้อ่ะ ต้องทำด้วยตัวเองเท่านั้นนะ
มสค. เอ๊ะ? ย่างเองเหรอ? .. น่าสนุกชิหรั๊ยย
จขร. ไก่ย่างมั้ยครับ?
โนะ. ย่างไก่เลยเด้วว
ซากุไร. ขอกึ๋นย่างคร้าบบ
จุน. ด้วยคร้าบ
ไอ.โอ. ด้วยย
ซากุไร. งั้นขอสี่คร้าบ
โนะ. ลูกชิ้นไก่!
ซากุไร.มสค. ด้วย
ไอบะ. อะไรอีกดีอะ? เนกิมะ (หอม หมู เสียบไม้ย่าง)
ซากุไร. หอมย่าง!
มสค.โอ.โนะ.จุน เอาด้วย
//ซากุไรแม่งจะแดกทุกอย่างเลยป่ะวะ๕๕//
จุน. เท่หร่อ่ะครับ?
ไอบะ. เงินจะพอป่าววะ?
จุน. เอาแค่นี้ก็พอละมั้ง?
จุน. ต่อจากนี้เหลือเท่าไหร่อ่ะ?
โนะ. จากนี้๋อ่อ? เจ็ดร้อยเยนครับ
ไอบะ. อ่ะ ท่าไม่ดีละเนอะ
จุน. เอาไงดี? อยากดูแลเรื่องยางมั้ย?
โนะ. เอ้อ นั่นอ่ะ มัตจึงเหมือนอยากย่างเลยอ่ะ
โช. จะไม่วางกระเป๋าก่อนเหรอ? ๕๕๕
คุยไปคุยมาถึงเรื่องมัตสึเคนอ่ะแหละ
อย่างทำอาหารมั้ย มัตสึเคนบอกถ้าอยู่คนเดียวก็ทำบ้างประปราย
โคยูกินี่ดูทำอาหารเก่งน้า? นางบอกเมียนางทำอร่อยมาก
แล้วคือนางอ่ะชอบกินข้าวผัดแบบร่วนๆแข็งๆ แล้วลูกนางก็ดูเหมือนชอบ อย่างตอนหิวก็ทำให้กินเหมือนกัน
เฮียบอกว่า เด็กๆอ่ะนะ ถ้าพ่ออ่ะทำอาหารให้กินบ้างบางครั้งก็จะดีในเลยนะ ใช่มะ?
แล้วก็กลายเป็นรสชาติในความทรงจำของลูกใช่มะ?
มัตสึเคนเลยบอก เพราะงั้นก็เลยอยากทำให้ลูกกิน ถึงจะทำอะไรไม่ค่อยได้ก็เถอะ
ซากุไร. มัตสึเคนคุงนี่อายุเท่าไหร่นะ
มสค. ยี่เก้าครับ
ซกร. อ้ะ ยังวัยยี่สิบอยู่เลยนิ่? แล้วจะสามสิบมะไหร่อ่ะ?
มสค. เดือนสามครับ
ภาพตัมาที่โอโนะ๕๕๕
บรรยาย. ล่องลอยลำพังกับเต้าหู้เย็น
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
จุน. ลูกขวบ กับสองขวบนี่รู้สึกยังไงเหรอ?
มสค. เหนื่อยสิครับ
โนะ. ร่างเริง?
มสค. อื้อ ร่าเริงสิครับ แบบเรื่องของไฟฟ้าอะไรพวกนี้ เวลาดึงสายปลั๊กไฟอ่ะ
โนะ. ห้ามไม่ได้นี่เนอะ
มสค. แบบ แบบเตอร์นี่นี่มันอยู่ยงคงกะพันจริงๆ (หมายถึงเด็กคึกจนนางเหนื่อย ๕๕)
แล้วก็คุยเรื่องพาลูกไปสระว่ายน้ำ
ไอบะ. มันก็ดีไม่ใช่เหรอ อยากให้เรียนอะไร ให้ฝึกอะไร ได้รับภาษาอังกฤษด้วยนะ น้องชายฉันก็พูดงั้น
โนะ. พอเหอะว่ะ น้องชายแกมันบ้า
ถามเรื่องออกไปไหนมาไหนคนเดียว
มสค.ปิดมาส์กอ่ะ แต่นางไปสวนสาธารณะที่เดิมทุกวันนะ
ไอบะเลยบอกว่า เอ๊ะตรงนั้นพวกแม่ๆเค้าก็ไปรวมตัวกันนะ ได้เข้าไปมั้ย?
มสค.บอกว่า มันก็ไม่เชิงว่าเข้าไปกะเค้านะ แต่แบบ ลูกๆก็เล่นด้วยกันใช่มั้ยล่ะ บางทีก็ได้คุยกันอยู่บ้าง
จุนเลยบอกว่า เอ๊ะ เค้าไม่ได้ทำท่าทางเอง "มัตสึเคนล่ะ!" บ้างเหรอ?
มสค. ไม่ค่อยมีนะครับ ก็ปกติแล้วสวมทั้งหมวกทั้งมาส์ก จะรู้สึกแปลกก็ไม่ว่ากัน
บรรยาย. เพิ่งเริ่มไปได้สิบห้านาที พ่อล่อไปแก้วที่สอง
บรรยาย. จวกเต้าหู้เย็นจานที่สองอย่างรวดเร็ว
บรรยาย. ปลีกวิเวกอย่างต่อเนื่อง
มสค. พาลูกเมียไปฮาวายมาตอนส้นปี
ถามถึงเรื่องวันหยุด มสค.บอกว่าปีที่แล้วพักนานเหมือนกัน หยุดไปสองเดือนได้มั้ง
โนะ. เยอะขนาดนั้นก็สามารถได้รับ(คำอนุญาต) ด้วยเหรอ?
มสค. ได้สิๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าอยู่ฮาวายตลอดนะ
ไอบะ. กลับกันนะ หยุดตั้งสองเดือน ไม่คิดว่ามันน่าเป็นห่วงมั่งเหรอ? อย่างกลับไปทำงานอีกรอบ แล้วร่างกายมันอะไรแบบนี้
มสค. รู้สึกสิครับ อบ่างตอนดูทีวีใช่มั้ย คนเค้าพูดกันเยอะๆ ก็มีความรู้สึกแบบ "อ๊า อยากทำงานแล้วอ่าา" เพราะงั้นเวลาพักก็เลยพยายามสงบสติล่ะ
ซกร. ถ้าโอโนะซังเองได้หยุดงานไปสองเดือนบ้าง .. เอ๊ะ นายได้กลับมาป่ะวะ?
โนะ. แกน่ะ ถ้าได้ไปละไม่กลับมาหรอก
ไอบะ. คงไปแล้วไม่กลับจริงๆอะ ๕๕๕
โนะ. แกน่ะ ต้องไม่กลับมาแน่ๆ (โอ๊ย เสียนางนี่แบบ หนีไปตกปลาบ่อยใช่ไหม?)
โอโนะ. ไม่มีทางกลับหรอกเนอะ? (แล้วมองหน้าเมีย? คือ จะประชด?)
โนะ. งั้นอย่าเลยๆ ขอโทษทีแล้วกันนะ (?? หือ อะไร ผัวเมียละเหี่ยใจมั้ย?)
ซากุไร. คงเป็นแพทเทิร์นแบบ ไปที่ไกลโคตรไกลจนแย่แน่ๆ
โอโนะ. คงลืม(ทางกลับบ้าน)อ่ะ คงฟิลลิ่งแบบ กรูเป็นดารานะเว้ย
สำหรับเคนจังแล้วอ่ะ ไอ้เรื่องกินแล้วออกรีแอคชั่นยังไงให้น้ำลายสอนี่มันไม่ไหวจริงๆ นางถึงขั้นฝึกซ้อมทุกวันเลยนะ ๕๕๕
แต่ก็ไปได้ไม่สวยเท่าไหร่
เค้าเลยให้ลองทำ
มสค. อโร้ยย อร่อย วิญญาณไก่ยังดีดดิ้นในปากอยู่เรยย
มสค. เริ่มวงการตั้งกะ สิบหกล่ะ เริ่มบทแรกคือ โกคุเซ็น หินมากเลยนะ บางทีก็ต้องอยู่ถ่ายกันจนถึงตีสี่ มันยากมากๆเลยอ่ะ เพราะมัตสึเคนเป็นเด็กมาจากบ้านนอก ที่มีความคิดว่า ดราม่าที่ฉายหนึ่งชั่วโมงอ่ะ เวลาถ่ายทำก็ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงล่ะ
ซกร. เออเนอะ ตอนแรกก็คิดกันอย่างงั้นเนอะ
โนะ. เนอะ แบบ ฉ่ายหนึ่งชม.ก็ต้องถ่ายหนึ่งชม. สองชม.ก็ต้องถ่ายสองชม. เออ ฉันก็คิดงั้นอ่ะ
มสค. แต่จริงๆแล้ว หนึ่งตอนนี่ใช้เวลาประมาณอาทิตย์นึงเนอะ
ซากุไร. ไม่มีเงินไม่ใช่เหรอ?
โนะ. หือ?
ไอบะ. มีดิ
โอ. มีเฟ้ย
จุน. ไม่ใช่เฟ้ย คือมะกี้อ่ะ ชั้นเห็นนะ ทั้งๆที่เหลือไม่ถึงห้าร้อย แต่ไอ้นี่เสือกสั่งไฮบอลแก้วละสามร้อยมาดวดอ่ะ
โนะ. ไม่ได้สั่งว้อย
ซากุไร. ของแพงแบบนั้น อย่าไปสั่งมันสิ โห่ว
ไอบะ. ไปแดกร้อยเยนตรงนั้นเด้ ดูพวกฉันได้ ต้องแดกเพียวแก้วละร้อยเยนเนี่ย
โนะ. ว้อย เออๆ เข้าใจละ งั้นเดี๋ยวจ่ายให้ก็จบใช่ป้ะ เอ้อ อยากสั่งไรเพิ่มก็เอาเลย เดี๋ยวไปกดเงินมาให้
ไอบะ. เอ๊ะ ไปกดตังเหรอ?
โนะ. เออ
ซากุไร. เอทีเอ็มเรอะ?
ไอบะ. ระวังด้วยน้า //แล้วนางก็หันมาพูดอย่างเร็วอ่ะ// สลัดมักกะโรนีน่ากินเป็นบ้าเลยอ่ะ
ซากุไร. ถ้าจะกินก็กินสิ
ไอบะ. ร้อยเยนไหวป่ะคับ?
จขร. สองร้อยค่ะ
จุน. หมดนี่สองร้อย?
จขร. ทั้งสองทั้งสามอ่ะค่ะ
ซากุไร. แต่ก็เออว่ะ เล่นสั่งไฮบอลฟาดกันตั้งกะแรกมันก็ใช่เงินเยอะอ่ะเนอะ
ไอบะ. กลับมาละๆ กดมาป้ะ?
โนะ. เออสิวะ
ไอบะ. งั้นแค่นี้จบนะ สุดท้ายละนะ
โอโนะ. เอ๊าะ เหรียญก็มีอ่ะ
ป้าย. พกเงินมาไม่พอขอโทษครัฟ
มัตสึเคนมีเรื่องจะถาม นางบอกว่า ตั้งกะสมัยยังหนุ่มๆ ก็ถูกถามบ่อยๆมาเหมือนกันว่า จากนี้สิบปีอยากจะเป็นอะไรแบบนี้ อย่าง เส้นทางสายนี้ติดสินใจแล้วว่าจะเดินไปกับมันตลอดชีวิต.. อะไรแบบนี้มั้ย?
จะพูดไงดีละ แบบว่า "จะทำต่อไปตลอดชีวิต" เลย แบบนั้นน่ะ ทุกคนว่ายังไง?
โนะ. ชีวิตเหรอ?
ซากุไร. นั่นสินะ โดนถามบ่อยๆจริงๆอ่ะแหละนะ
โนะ. สิบปีต่อจากนี้สิเนอะ
ไอบะ. แต่ว่านะ ไองานนี้น่ะนะ มันไม่ใช่งานที่แบบ ตัวเองอยากจะทำแล้วมันจะสามารถทำได้ตามลำพังนะ
มสค. ไม่ว่าตัวเองจะคิดมากแค่ไหน..
ไอบะ. อื้อ ต่อให้คิด แล้วต่อให้ความคิดนั้นมันรุนแรงขนาดไหน ถึงมันจะสำคัญก็เถอะ ไอ้งานนี้น่ะ เพราะมีคนติดตามมันถึงต้องทำใช่ไหม (หมายถึงว่า เพราะยังมีแฟนคลับ ศิลปินถึงได้ผลิตงานออกมา)
ถึงจะเตรียมตัวได้ก็เถอะนะ เพราะงั้น ถ้ามันเป็นงั้น ถ้าเวลาที่ไม่มีใครติดตามอีกแล้วมาถึง ฉันก็คงกลับไปใช้ชีวิตที่สองของฉันนั่นแหละ (หมายถึงเริ่มชีวิตใหม่) ตอนนี้น่ะไอ้เรื่องที่จะทำน่ะนะยังไม่ได้ตัดสินใจก็เถอะ
มสค. อ่ะงั้นไอ้เรื่องที่มาคิดว่าสิบปีหลังจากนี้จะเป็นยังไง..
ไอบะ. อือ ทำไม่ได้หรอก หมายถึงตัวฉันอ่ะนะ
ไอบะ. แบบ ฉันคิดว่า ตอนนี้อ่ะนะ จะทำสุดกำลังที่มี แต่เรื่องของอนาคตว่าจะทำยังไงน่ะ ยังไม่เคยคิดตัดสินใจเลย ตอนนี้ก็มีแค่แต่ต้องพยายามทำเต็มที่เท่านั้น
ซากุไร. ที่ไอบะพูดไปอ่ะ พูดดีมากเลยนะ
โนะ. อือ พูดดีเนอะ งั้นวันนี้นายจะดื่มเป็นพิเศษก็ได้นะ (ฐานที่พูดเข้าหู ๕๕๕๕๕๕๕๕๕) วันนี้พูดมากอิ๊บอ๋าย
จุน. เติมพลังงานเหล้าเข้าไปแง่ะ ๕๕๕
ซากุไร. แล้วทั่วประธาน (๕๕) ทั่นประธานคิดว่าไงคับ .. ท่ายืนแม่งล้ำชิบหาย ๕๕
ไอบะ. ยืนท่านี้นานแค่ไหนละเนี่ย
ซากุไร. ห้านาทีได้แล้วมั้ง
โอโนะ. เวลายืนแดกดื่มอ่ะนะ ท่านี้นี่มั่นคงสุดละ
ซากุไร. แล้วคิดไงกะสิบปีจากนี้อ่ะ อย่าง วาดรูปงี้ งานอดิเรกเงี้ย สิ่งที่อยากให้ทุกคนมามองดู?
โอโนะ. ก็ไม่ค่อยมีความอยากอะไรหนักๆอะไรแบบนั้นอ่ะนะ
ซากุไร "อ๊าาา อยากจะเป็นแบบนี้" หมายถึงความหมายใช่มะ?
โอโนะ. ใช่ แบบ เวลาวาดรูปใช่มะ ก็ไม่ได้อยากจะมีชื่อเสียอะไรแบบนั้นอ่ะ
ไอบะ. แต่ถ้ามีเสียงอยากดูเยอะๆละก็
โอโนะ. ก็จะทำนะ.. แต่ว่า มันก็จริงๆนะ (งานแบบนี้)ทำลำพังคนเดียวไม่ได้หรอก ก็เคยทำมาแล้วครั้งหนึ่งใช่ป่ะ งานโซโล่ศิลปะอ่ะ (Free Style) อันนั้นอ่ะ ลำพังพลังคนเดียวทำไม่ได้หรอก ทั้งหมดนั่น ต้องขอบคุณจอนนี่นะ (ที่ปั้นงานมาได้จนถึงตอนนี้)
โนะ. สาสึก๊ะทั่นประธาน
ผิดโปรดบอกนะคะ
หยาบบ้างมึนบ้าง พยายามใส่อารมณ์คนพูดเข้าไปด้วยน่ะ เพราะขีเกียจเกินจะทำซับ ลำบากหน่อยนะเวลาอ่าน @___@
