แปล [63] :また今日と同じ明日が来る Mata Kyou To Onaji Asu Ga Kuru

また今日と同じ明日が来る
วันนี้ที่เหมือนพรุ่งนี้ก็จะมา



あの頃 僕が見てた 君はどんな色だっけな
ในช่วงตอนโน้น ภาพของเธอที่ผมเคยเห็นเป็นสีอะไรกันนะ
思い出し 色づく ほんの少し泣きたくなった
พอนึกถึง สีก็เปลี่ยนไป รู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาน้อยๆเหมือนกัน

"無限に感じてた時間に作り上げた
たくさんの君のかけら"
ชิ้นส่วนของตัวเธอเองมากมาย ถูกสร้างขึ้นมาอยู่ในห้วงเวลาที่เป็นนิรันดร
ちょっと怖くて 取り出せなくって
รู้สึกกลัวเกินกว่าที่จะฉวยชิงออกมา

胸の鼓動の高鳴りに二人一緒に身を任せて
เราต่างพากันล่องลอยไปกับผีเสื้อนับพันที่กระพืออยู่ในอก
夢中になるまで一瞬だった
ชั่วพริบตาเดียวก่อนที่เราจะพากันเข้าไปอยู่ในฝัน
そんな日々が懐かしくて
วันคืนเหล่านั้นช่างชวนให้คิดถึงเหลือเกิน
どうすれば思い出せる? どうすれば忘れられる?
ต้องทำยังไงหรือถึงจะนึกออก แล้วต้องทำยังไงหรือถึงจะถูกลืมเลือน

tell me…何だか眠れない夜に
บอกทีสิ ในค่ำคืนที่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อาจหลับใหล
頭の中くすぐられてるような
ถึงได้รู้สึกเหมือนกับถูกทำให้ว้าวุ่นอยู่ข้างใน
ねえ、どこを掻いたら治まるの? so tell me tell me…
นี่ .. ต้องทำยังไงหรือ ถึงจะได้หายว้าวุ่นลงได้ บอกทีสิ บอกที
**ท่อนนี้ นิโนะใช้คำว่า จั๊กจี้/คันที่กลางหัว พอรู้สึกที่กลางหัวเลยต้องเกา เพื่อให้หายคัน
แต่แปลแล้วตลกอะ ใช้ว้าวุ่นละกัน
あれもこれも欲しくなった欲望に襲われた僕には
ตัวผมที่ถูกโจมตีด้วยความต้องการที่อยากได้โน่นได้นี่เต็มไปหมดน่ะ
もう一度君に笑顔を…? oh tell me tell me…
ก็อยากจะทำให้เธอยิ้มอีกครั้ง...

声を聴かせて 忘れられるよう
ให้ได้ยินเสียงหน่อย (เธอ)กำลังจะหายไปจากความทรงจำแล้ว
僕の中でまだ君の声は 特別なままそこにいるんだ
เสียงของเธอที่ยังอยู่ในตัวของผม ยังคงอยู่แบบนั้นเป็นที่ที่พิเศษสำหรับเธอ

声を聴かせて 忘れられるよう
ให้ได้ยินเสียงหน่อย (เธอ)กำลังจะหายไปจากความทรงจำแล้ว
もう振り返らず前を向ける様に
ผมจะพยายามเดินต่อไปข้างหน้าโดยไม่มองย้อนกลับไป

鏡に映り込んだ 冴えない顔を見て
มองดูไอ้คนหน้าตาซังกะตายที่ฉายอยู่บนกระจก
情けない 仕方がない 君の所為だと言い訳した
ทั้งน่าสมเพช จนเกินเยียวยา ก็เลยโทษเธอไป(ที่ทำให้เป็นแบบนี้)

無限に感じてた時間に作り上げた かけがえのない瞬間を
ช่วงเวลาที่ไม่อาจมีอะไรมาแทนที่ได้ ถูกสร้างขึ้นให้เป็นนิรันดร
もう見たくなくて 夜空に投げた
แต่ก็ไม่อยากเห็นมันอีกแล้ว เลยจะโยนมันทิ้งไปให้ท้องฟ้าค่ำคืนนี้บดบัง

胸の鼓動の高鳴りが未だある僕が情けなく
ผีเสื้อในอกผมก็ยังคงกระพือปีก น่าละอายเสียเหลือเกิน
きみを忘れる為に前に みえない明日を探してるけど
เพื่อจะลืมเธอแล้ว จึงได้เสาะหาวันพรุ่งนี้ที่ไม่อาจมองเห็น แต่ทว่า
何か始まる様な…
เหมือนบางอย่างกำลังจะเริ่ม
何か終わる様な…
เหมือนบางอย่างกำลังจะจบ

声を聴かせて 前を向けるよう
ให้ได้ยินเสียงหน่อย จะได้เดินต่อไปข้างหน้าได้
世界に閉じ込められないよう いつだって足掻き苦しむんだ
ไม่ว่าเมื่อไหร่ การตะเกียกตะกายให้พ้นจากโลกที่ถูกจองจำก็ทรมานเหลือเกิน

声を聴かせて 明日にいけるよう
ให้ได้ยินเสียงหน่อย จะได้ไปต่อในวันพรุ่งนี้ได้
考えつく全てに僕らは 考えて行かなきやいけないんだ
จะว่าไป เราเองต้องเป็นคนไตร่ตรองทั้งหมดเอง

tell me…何だか眠れない夜に
บอกทีสิ ในค่ำคืนที่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อาจหลับใหล
頭の中くすぐられてるような
ถึงได้รู้สึกเหมือนกับถูกทำให้ว้าวุ่นอยู่ข้างใน
ねえ、どこを掻いたら治まるの? so tell me tell me…
นี่ .. ต้องทำยังไงหรือ ถึงจะได้หายว้าวุ่นลงได้ บอกทีสิ บอกที
あれもこれも欲しくなった輝きに満ちあふれた世界は
โลกที่สว่างไสวสดใสไปด้วยความต้องการที่อยากจะได้โน่นได้นี่
どこを辿れば見つかるの…?
ต้องไปหาที่ไหนหรือถึงจะเจอ?

声を聴かせて 忘れられるよう
ให้ได้ยินเสียงหน่อย (เธอ)กำลังจะหายไปจากความทรงจำแล้ว
僕の中でまだ君の声は 特別なままそこにいるんだ
เสียงของเธอที่ยังอยู่ในตัวของผม ยังคงอยู่แบบนั้นเป็นที่ที่พิเศษสำหรับเธอ

声を聴かせて 忘れられるよう
ให้ได้ยินเสียงหน่อย (เธอ)กำลังจะหายไปจากความทรงจำแล้ว
また今日と同じ明日が来る
แล้ววันพรุ่งนี้ที่เหมือนวันนี้ก็จะมา





---------------------------------------
อนึ่ง ผิดโปรดบอก แปลยากจริงๆ เมนแม่มอีโม อินดี้
อสอง เนื้อเพลงมีใช้ทั้ง きみ　君　อะ ไม่รู้ว่ามีนัยยะแบบ นิจิปะน่ะ เดี๋ยวต้องหาอ่านสัมภาษณ์เอาอะ

แปล [62] : เรื่องเล่าผู้ชายวัยกลางคนกับการติดโซเชียล

♥(Japon Arena Nagoya MC)

วันที่กลุ่มไลน์อาราชิตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการคือวันที่ 6 Nov 2016

ไอบะคุงเปลี่ยนมือถือเป็นสมาร์ทโฟน แล้วก็รวมกับโอจังที่ยังใช้ไม่คล่อง ก็ได้นิโนะมาสอนให้

คนแรกที่ตั้งกรุ๊ปไลน์เลยก็คือไอบะจังที่สกิลโซเชียลเบบี๋ที่สุด

♥Orista (ฉบับ 25 Dec 2015)

(Q: ใครๆต่างก็มีกรุ๊ปมากมาย ถ้าจะให้อาราชิอวดบ้างล่ะ? )

ซาโตชิ: ช่วงนี้เราห้าคนสร้างกรุ๊ปเมล์ขึ้นมาล่ะเนอะ

จุน: ไอบะซังเองก็ติดงอมแงมเนอะ

ซาโตชิ: ใช่ ถูกมัตสึจุนริบมือถือไป แล้วก็เอาไปตั้งค่า แต่ว่านี่ก็สนุกดีนะ เวลาที่ไม่เข้าใจอะไร ทุกคนก็ทำแก้ๆให้เสร็จหมดเลย

จุน: ก็ไม่ใช่ช็อปนะ (ฮา)

♥Bay (27 Dec 2015)

ต้นเหตุทั้งหมดก็คือ จะเซอร์ไพร์สวันเกิดโอโนะซาโตชินั้น จะทำยังไงไม่ให้ถูกจับได้ก่อนจะวันจริงดี

คาซึ: ตอนวันเกิดรีด้าเนี่ย พวกเราอยากจะคุยกันว่าตอนMCจะเซอร์ไพร์สกันแบบนี้นะ แต่รีด้าก็เอาแต่อยู่ในห้องพัก เลยไม่มีโอกาสได้คุยเลย จะให้หายออกไปสี่คนเพื่อไปแอบคุยเดี๋ยวก็พิรุธอีก ก็เลยรวมตัวกันสี่คนแล้วก็ติดต่อกัน แล้วพอหลังคอนก็เลยชวนรีด้าเข้ามาด้วย ก็เลยเป็นที่มาแบบนี้แหละ

♥รายการต้นปี (1 Jan 2016)

จุน: ช่วงนี้ เรามีกรุ๊ปเมล์ที่มีกันแค่ห้าคนครั้งแรก เหมือนเป็นห้องๆหนึ่งน่ะ ติดต่อกันอยู่แค่ห้าคนบ้าง ส่งรูปมาอวดกันบ้าง แหม แต่ก็ฟังสยิวกิ้วอยู่บ้าง (ฮา)

คาซึ: แค่งานมันไม่พออะเนอะ เราอยากมีส่วนร่วมในชีวิตกันและกันเป็นปกติ (กรุ้มกริ่ม)

จุน: ก็ไม่ได้จะมาส่ง “ราตรีสวัสดิ์” อะไรกันหรอก แต่ว่าจนถึงตอนนี้ก็มีเมมเบอร์ที่เราไม่รู้เบอร์โทรฯด้วยล่ะ

จุน: ตอนคอนที่โอซาก้าเป็นวันเกิดรีด้าพอดี เลยกะจะเซอร์ไพร์สช่วงเอ็มซี ก็เลยเริ่มที่สี่คนก่อน แล้วก็ลากรีด้าเข้ามา หลังจากนั้นก็ส่งรูปอวดกัน จนถึงตอนนี้ก็นับได้ 2 เดือนแล้วที่อยู่ด้วยกันตลอด ♥

คาซึ: ก็ถ้าให้ชายวัยสามสิบมาจับสมาร์ทโฟนก็เป็นแบบนี้แหละ (ฮา) เอาน่ะต่อให้ไม่ค่อยรู้อะไรก็ลองๆไปเถอะ

♥ภาพซาโตชินุ่งลิงตัวเดียว (ถ่ายโดยนิโนะ) (30 Jul 2016)

ตอนที่สองคนอยู่ด้วยกัน เมล์ก็ถูกส่งไปหาซากุไรกับมัตสึจุน

โชจัง:ภาพอย่างกับอะไรสักอย่างตากแห้งเลย! (ฮา)

คาซึ: ตั้งกะนุ่งลิงตัวเดียวมานั่งก็มองอยู่ร่วมสิบนาทีเลย .. เหมือนตาแก่ที่ยังเตะปี๊บดังยังไงยังงั้น

ไอบะจัง:  พอกลับมาห้องพักก็มีเมล์เข้ามาประมาณ 9 เมล์ จะบอกว่าเหมือนตาแก่ก็ยังไง .. เหมือนมัมมี่มากกว่า!

(หลังจากนั้นก็ส่งภาพโอโนะกำลังโพสกล้ามไปอีก)

♥จากโชคุงที่ส่งวิดีโอไปหาว่า “คนญี่ปุ่นได้ยินม้าย” (เมเนซังถ่าย)

(จาปอง โยโกอารี)

เมมเบอร์ขอให้โชคุงถ่าย “คนญี่ปุ่นได้ยินม้าย”

(โอโตโนะฮะ)

เมเนซังที่ไปด้วยกันถ่ายให้ แล้วสี่คนก็ตอบกลับมาว่า “ได้ยินๆ” “ได้ยินวึ้ย”

แปล [61] : More IT 2016.11 [TRY&ERROR] Ninomiya Kazunari

ก่อนจะกลุ้มใจอะไร ลองเผชิญกับความล้มเหลวดูก่อน
หากไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร เกลียดอะไร ทำอะไรได้บ้าง มันก็เริ่มต้นไม่ได้หรอก



ในวันที่ลมแรงของเดือนสิงหาคม
ระหว่างถ่ายรูปกันอยู่บนดาดฟ้าของอาคารแห่งหนึ่ง เป็นเรื่องหาได้ยากที่คาเมร่าแมนจะมีการสนทนา
เมื่อลองเงี่ยหูฟังดูดีๆแล้ว ก็รู้ว่ากำลังคุยกันเรื่องโอลิมปิกอยู่

จริงๆแล้ว ทั้งอินเทอร์เน็ททั้งโทรทัศน์เอง ตั้งแต่เช้าก็เอาแต่ประโคมข่าวเกี่ยวกับโอลิมปิก
หากถามไปว่า "ได้ดูไหม?" คำตอบก็จะเป็น "อื้อ ดูสิ"

เมื่อเปรียบเทียบกับเมื่อ 8 ปีก่อนที่ปักกิ่ง หรือ 4ปีก่อนที่ลอนดอนแล้วหากถามคำถามเดียวกันก็คงจะได้คำตอบกลับมาแค่ "ดูรายงานผลมาจากข่าว"

ความเปลี่ยนแปลงตรงนี้ทำให้ตกใจเล็กๆอยู่เหมือนกัน



"ทั้งกำลังอยู่ในระหว่างทัวร์ด้วย ก็เลยได้มีโอกาสดูพร้อมกับอาราชิเมมเบอร์อยู่บ่อยๆ ผมน่ะจะอินกับว่ายน้ำเป็นเศษ อย่างฮากิโนะ โควสุเกะ กับ เซโตะ ไดยะเอง ก็เป็นทั้งเพื่อนรักเพื่อนแข่งใช่ไหม? สองคนนั้นฝ่าฟันกันเข้ามาจนถึงรอบชิงสุดท้าย แข่งขันกันเอง แล้วก็แบ่งกันไปเหรียญทอง ทองแดงคนละเหรียญ ตอนจังหวะที่พวกเค้าแตะเช้าเส้นชัย ทุกคนน่ะเผลอร้อง "ยัตต้า" ออกมาดังลั่นเลย (ฮา)"

-ทั้งที่ปกติห้องพักจะเงียบเชียบ แต่การมีอะไรแบบนี้ก็แปลกใหม่ดีนะ

กีฬาอื่นก็เหมือนกันนะ ได้ดูยิมนาสติกถ่ายทอดสดก็อินเหมือนกัน จะว่าไปแล้วนี่ก็ได้รู้มาจากข่าวเหมือนกันว่า อิจิโร่ซัง(นักเบสบอลมืออาชีพ เล่นลีคใหญ่) น่ะ hit ไปแล้ว 3000ครั้ง สุดยอดเลยเนอะ พอมีคนไปถามถึงความสำเร็จนี้ เหมือนเขาจะพูดว่า "ครั้งหน้าก็ 4000 ล่ะนะ"

ผมคิดว่า อิจิโร่ซังที่สามารถพูดแบบนี้ออกมาได้น่ะ ก็ดูจะไม่ใช่คนที่จะไม่สนการเก็บสถิติหรอกเนอะ
ถึงที่สุดแล้วจะเป็นแค่สิ่งที่ผมคิดก็เถอะ หากเอาแต่จดจ่อจู้จี้กับสถิติล่ะก็ กลับกันรู้สึกว่าก็คงสื่อออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ล่ะมั้ง

ไม่ได้จำกัดแค่แวดวงกีฬาเท่านั้น โลกมายาเองก็เช่นกัน หากเอาแต่สนใจกับสถิติ เราก็คงจะหลงลืมใส่ใจผู้คนรอบข้าง ผู้เกียวข้องของเราไป

สำหรับอาราชิเองก็ไม่ได้จะสนใจจู้จี้แค่การได้ขึ้นเป็นที่หนึ่ง การขายเพลงได้หลายหมื่นแผ่นหรอก ผิดไปจากนักกีฬาประเภทอิจิโร่ซัง พวกเราน่ะไม่ได้เป็นที่หนึ่งเพราะพลังของพวกเราเพียงลำพังหรอก สตาฟผู้ผลิต และรวมถึงเหล้าผู้คนที่ช่วยกันอุดหนุนต่างหากที่ผลักดันเรามาจนถึงตรงนี้


- จะว่าไป ก็ไม่ได้แค่กับนักกีฬาเท่านั้น เหล่าคนในวงการบันเทิงเอง พรสวรรค์กับความหมั่นเพียรก็เป็นงานที่สำคัญเช่นกันพอพูดแบบนั้น ก็จะมีคนเห็นด้วย แต่ว่า พรสวรรค์กับความหมั่นเพียรน่ะเป็นสิ่งที่ไม่สามารถแยกออกจากกันได้นะ นิโนะได้กล่าวเอาไว้

คนที่มีพรสวรรค์น่ะ มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นคนที่มีความพยายาม ... น่ะนะ วางเรื่องแวดวงอะไรไว้ก่อน
ผมจะพูดถึงว่าคนที่สามารถหมั่นเพียรได้อย่างถูกต้องนั้น คือคนที่สามารถเรียกว่าว่า "คนมีพรสวรรค์"แหละ

ความคิดของผมสำหรับคนที่หมั่นเพียรได้อย่างถูกต้องนั้นก็นคือคนที่กล้าท้าทายต่อไปในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าจะทำไม่ได้ หรือ การฟืนคืนมาจากความทุกข์ทนนั้นไม่ใช่ความพยายามนะ

ในความเป็นจริงหากได้ลองทำแล้ว สิ่งนี้น่าจะสามารถทำได้ ทำแล้วสนุกบ้างล่ะ มันก็มีแนวโน้มที่จะชนะ
ให้ใครสักคนมาสอนให้ ยิ่งค้นคว้าก็ยิ่งพัฒนา ก็จะสามารถดำเนินต่อไปได้อย่างสนุกบริสุทธิ์ใจ

มากกว่าการมีแนวทางและการไร้แนวทาง ผมคิดว่าโจทย์มันก็คือการที่เจ้าตัวอยากทำอะไรสักอย่างออกมาจากใจ หรือทำมันได้อย่างเป็นธรรมชาตินั่นแหละ

อิจิโร่ซังน่ะ ถึงจะถูกพูดว่าเป็นคนที่ฝึกซ้อมหวดไม้มากกว่าใครๆก็ตาม บางทีสำหรับเจ้าตัวเอง สิ่งนั้นมันคือสิ่งที่ชัดเจนอยู่แล้ว และบางทีอาจจะไม่คิดก็ได้ว่านั่นคือความหมั่นเพียรที่มากกว่าปกติล่ะมั้ง


- นั่นน่ะ สำหรับงานแสดงหรืองานไอดอลแล้วก็เป็นเรื่องเดียวกัน ด้วยประสาทสัมผัสแล้วลางสังหรณ์และการจัดการเรื่องราวที่ทำได้ดีแบบนิโนะนั้น มักถูกคิดว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์พร่างพรู ถูกจัดเอาไว้ในพวกอัจฉริยะ...

อันนั้นอะนะ ผมคิดว่าความหมั่นเพียรในตัวเองของผมที่ทำมานั่นแหละ แต่ว่า เพราะมันสนุกที่ได้ทำไงเลยไม่ได้ให้ชื่อเรียกมันว่า "ความหมั่นเพียร" แค่นั้นแหละ

ก่อนที่จะเอาความกังวลไปปรึกษาใครนั้น ก่อนอื่นก็ลองเอาประสบการณ์กับความล้มเหลว(ของตัวเอง)มาซ้อนทับกันก่อน

งั้นจะทำยังไงกับคนที่รู้สึกไปด้วยกันไม่ได้เลยกับงานนี้ รู้สึกเบื่อกับมันจนดึงความพยายามออกมาไม่ได้เลย หรือ กับคนที่ไม่มีความตั้งใจดี?

อืมมม เอาจริงๆแล้ว ก็รู้สึกถึงความกังวลแม้จะเล็กๆน้อยๆอะนะ คนที่ดึงความพยายามออกมาไม่ได้ไม่ว่าจะกับวิชาชีพหรือสถานที่ทำงานนั้น การเปลี่ยนงานก็ดูจะเป็นวิธีแก้ไขที่เรียบง่ายดี

แต่ก่อนจะเป็นแบบนั้น ก็อยากให้เข้าใจตัวเองก่อนว่า ตัวตนเราชอบอะไร เกลียดอะไร ทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้บ้างก่อนแล้วหรือยัง?
ซึ่ง ถ้ายังไม่เข้าใจในส่วนนั้น มันก็หมายความว่าตัวเรามันยังขาดค่าประสบการณ์อยู่อีกมากล่ะมั้ง งานเองก็เป็นอะไรแบบนั้นนั่นแหละ
การหยั่งรู้ความสามารถในตัวเองนั้น ก่อนอื่นเลยก็ต้องลองทำและล้มเหลวให้มากๆ
ในโลกของเกมออนไลน์เองก็มีอยู่มากเหมือนกันนะ พวกคนประเภทที่ว่าต้องเข้ามาถามถึง "ช่วยเฉลยเกมให้หน่อยสิ"ทันทีน่ะ

แต่ก่อนได้คำถาม ผมก็จะถามก่อนว่า เธอเล่นเกมนั้นมาแล้วกี่ชั่วโมงกัน?
ถ้ามาตอบว่าเล่นไปแค่พันกว่าชั่วโมงล่ะก็ ก็อย่าหวันจะได้คำตอบจากผมเลย (ฮา)
ก่อนอื่นเลยอะ ถ้าลองเล่นมันเป็นพันๆชั่วโมงก่อนละก็ มุมมองเอยสิ่งที่ทำได้เอยมันจะเปลี่ยนไป
เรื่องนี้น่ะมันครอบคลุมทั้งการทำงานการใช้ชีวิตเลยนะ
หากถมสั่งสมประสบการณ์เข้าไปเยอะๆ ต่อให้ไม่คิดว่ามันจะเปลี่ยนแปลง แต่สักวันหนึ่งการเปลี่ยนแปลงมันจะมา

-กับงานก็ท้าทายและผิดพลาดจนได้ประสบการณ์มาจนสามารถพูดได้ก็จริง แต่ว่า ชีวิตส่วนตัวที่เอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้านไม่ยอมเปลี่ยนนั่นล่ะ?

ก็นั่นสินะ ก็ยังกกตัวอยู่ในบ้านไม่เปลี่ยนนั่นแหละ แต่ว่า บางทีสิ่งนั้นก็อาจเปลี่ยนไปอย่างธรรมชาติ บางทีผมอาจเริ่มออกไปเที่ยวกลางคืนข้างนอกปุบปับก็ได้
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจคิดว่าจะเปลี่ยนแปลงมันก็ตาม แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะอยู่โดยไร้การเปลี่ยนแปลงนะ
ตรงนั้นน่ะ เป็นสิ่งที่คาดคะเนไม่ได้ล่ะน้า (ฮา)

แปลผิดแปลถูกขออภัย ผิดโปรดบอก

เมนชอบมาแนวปรัชญาชีวิต

แปล [60] :ただいま

จาก I seek/Daylight


会えない時間は君のことを
ช่วงเวลาที่ไม่อาจพบเธอ
考えてたんだ　いつだってそう
ก็เอาแต่คิดถึงเป็นเช่นนั้นเสมอมา
どんなに遠くても　絶対
ไม่ว่าจะห่างไกลหันแค่ไหน ยังไง
忘れることなんてないよ
ก็ไม่มีวันลืมเลือนจากใจหรอกนะ

今ここに立って見える
青春たちは　いつの日か君と
เหล่าวัยรุ่น ที่ยืนมองเห็นจากตรงนี้
一緒にいた景色ばかり
วันหนึ่งภาพที่ได้ร่วมเคียงข้างกับเธอ
眩しいほどに輝いていたんだ
ส่องสว่างสดใส

まだ見ぬ明日に不安を覚えながら
ขณะที่เป็นกังวลกับวันข้างหน้าที่ยังไม่อาจมองเห็น
それでも何かを掴もうと願って生きて
แต่กระนั้นก็มีชีวิตอยู่และหวังไขว่ขว้ากับบางอย่าง
時が経って　ここにいる
และเวลาผ่านไป ก็มาอยู่ที่ตรงนี้
Whoa whoa　 Whoa whoa

君の笑顔がいつの時も
รอยยิ้มของเธอ ไม่ว่าเมื่อไหร่
この胸の中にいるから
ก็ยังพิมพ์อยู่ในใจนี้
どんな思い出もすべてを預けて
ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำแบบไหน ขอให้เธอฝากเอาไว้ทุกสิ่ง
繋いだこの手　離さないよ
จะไม่ปล่อยมือที่เชื่อมถึงกันนี้อยู่หรอก
描いていた未来越え
ก้าวข้ามอนาคตที่เคยวาดฝัน
迎えに来たこの場所
เพื่อมารับเธอ ที่ตรงนี้
ほら一緒に
นี่ไง .. มาด้วยกันสิ

大きくなって帰るために
เพื่อที่จะเติบโตพอจะกลับมาใหม่
置きっ放した心ここにある
คงต้องปล่อยหัวใจทิ้งไว้ตรงนี้
言葉では上手く言えない
กระทำคำพูด ก็ไม่อาจเอื้อนเอ่ยได้ดี
いつも待たせてばかりごめんね
ต้องทำให้เธอรอคอยเสมอ ขอโทษด้วยนะ
過ぎてく毎日　喜ぶ君の顔を想っては
ทุกวันที่ค่อยๆผ่านไป เมื่อนึกถึงรอยยิ้มของเธอที่อาบไปด้วยความสุข..
Whoa whoa　Whoa whoa

ここに残していた足跡
ร่องรอยที่หลงเหลืออยู่ที่ตรงนี้
時代に埋もれたとしても
แม้ว่าจะถูกกลบอยู่ในยุคสมัย
それは僕の中　光放ってるよ
ก็ยังส่องสว่างไสวอยู่ในตัวผม
今日も　明日も　君とずっと
เธอก็เช่นกัน ไม่ว่าพรุ่งนี้ วันนี้ ตลอดไป

また新しい朝まで
มาสิ่งไปสู่เช้าวันใหม่ด้วยกันอีกครั้ง
駆け抜けよう　このまま
แบบนี้นะ
ほら一緒に
นี่ไง ไปด้วยกันกับผม

変わらないのは
สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไป
君への気持ち
คือความคำนึงที่มีถึงเธอ
変わらないのは
สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนไปคือ
「ただいま」この時を持っていたよ
ยังรอคอยเวลาที่เอจะพูดว่า "กลับมาแล้ว" อยู่นะ
Whoa whoa　Whoa whoa

君の笑顔がいつの時も　この胸の中にいるから
รอยยิ้มของเธอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็ยังพิมพ์อยู่ในใจนี้
どんな想いでも　すべてを預けて
ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำแบบไหน ขอให้เธอฝากเอาไว้ทุกสิ่ง
繋いだこの手　放さないよ
จะไม่ให้มือที่เชื่ออยู่นนี้ห่างไปไหนแล้ว

描いていた未来越え
ก้าวข้ามอนาคตที่เคยวาดฝัน
迎えに来たこの場所
เพื่อมารับเธอ ที่ตรงนี้
ほら一緒に
นี่ไง .. มาด้วยกันสิ

(おかえり)　歌い続けよう
(ยินดีต้อนรับกลับบ้าน) จะร้องต่อไปแบบนี้
(おかえり)　君がいるから
(ยินดีต้อนรับกลับบ้าน) เพราะมีเธออยู่ด้วยกันนั่นแหละ
(おかえり)　歌い続けよう
(おかえり)　君がいるから
(おかえり)



ผิดโปรดบอก
ชอบเพลงนี้มากเลยอะ ชอบเสียงที่โดดขึ้นมา แล้วค่อยหนักตอนท้าย
โอยเพราะ ชอบ ฟังแล้วอยากกลับบ้าน

แปล [59] : Affection

ありふれた言葉はきっと　いつの日か色あせて

ถึงแม้ว่าสักวันหนึ่ง ถ้อยคำธรรมดาเหล่านี้จะเลือนลางหายไป

遠い過去に紛れてゆくけど

ผสมผสานอยู่ในควาทรงจำที่แสนไกล

重ね合った指がそっと　繋いでくその熱は

นิ้วมือที่ซ้อนทับเกี่ยวเกาะกันไว้ เกิดความร้อน

凍える日もこの胸暖める

อาบอุ่นหัวใจแม้ในวันที่หนาวเหน็บ

I can feel your heart　Stay with me

เหมือนว่าใจเธอยังอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างกัน

うつむいた襟元に感じる温度が

อุณหภูมิที่รับรู้ได้ปลายปกเสื้อ

I can feel your heart　Stay with me

霞んでたこの景色を染めてく

ลบภาพพร่ามัวนี้ออกไป

あなたと紡いでゆく季節は　眩しく光満ちて

ฤดูกาลที่ร่วมถักทอไปกับเธอ เต็มไปด้วยความสว่างไสว

変わらぬ明日を祈るように　夜の果てを見つめて　もう迷わない

มองค่ำคืนสุดท้ายแล้วพยายามอธิฐานให้วันพรุ่งนี้ยังคงไม่เปลี่ยนไป  จะไม่ลังเลใจอีกต่อไปแล้ว

絡み合った糸がそっと　ほどけてく　音もなく

เชือกที่พันธนาการเราไว้ ค่อยๆคลายออก อย่างเงียบงัน

夢の底に見つけた温もり

ไออุ่นที่เคยคุ้น อยู่ในส่วนลึกสุดแห่งความฝัน

探していたものはずっと　すぐそこに隠れてた

สิ่งที่เฝ้าตามหานั้น สุดท้ายแล้วก็ซ่อนอยู่ตรงนั้นเสมอมา

僕が気づくそのときを待ってた

ก็แค่รอจนกว่าจะถึงเวลาที่ผมจะรู้ตัว

I can feel your heart　Stay with me

เหมือนว่าใจเธอยังอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างกัน

悲しみがその瞳濡らしてく夜も

แม้ในค่ำคืนที่แสนเศร้าทำดวงตาเธอเปียกปอน

I can feel your heart　Stay with me

เหมือนว่าใจเธอยังอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างกัน

寄り添って心の傘開こう

จะกางร่มปกใจอยู่ข้างกายเธอเอง

あなたと彩ってゆく日々に　愛しさ降り積もって

ความรักที่ท้วมท้นในวันเหล่านั้นที่ร่วมแต่งเติมสีกันไปกับเธอ

変わらぬ優しさを見つけたら　また明日を信じて　歩き出せる

หากมีโอกาสพบความรักมั่นอีกสักครั้ง ก็จะเชื่อในวันพรุ่งนี้อีกหน แล้วเริ่มก้าวต่อไป

あなたと紡いでゆく季節は　眩しく光満ちて

ฤดูกาลที่ร่วมถักทอไปกับเธอ เต็มไปด้วยความสว่างไสว

変わらぬ明日を祈るように　夜の果てを見つめて　もう迷わない

มองค่ำคืนสุดท้ายแล้วพยายามอธิฐานให้วันพรุ่งนี้ยังคงไม่เปลี่ยนไป  จะไม่ลังเลใจอีกต่อไปแล้ว

ผิดโปรดบอก

ว่างขนาด แปลในเวลางาน