TVG 2014.05
ซีซั่นทองของสองผัวเมีย
---------
Q : บทละครเรื่องใหม่ของโอโนะซังคือ?
N : ชินิงามิคุง! แต่คงต้องขอโทษด้วยที่ไม่รู้อะไรมากกว่านั้น ชินิงามิคุงจะเป็นบทแบบไหน ตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้อะไรเหมือนกันล่ะเนะ
Q : "มาสเตอร์พีส"ของโอโนะ?
N : Kagi no kakatta heya ไงล่ะเนอะ เนื้อเรื่องน่ะทั้งสนุก แล้วก็ดูตลอดเลย
โอโน่ะซังน่ะสุดยอดไปเลยเนอะ(ตอนนั้น) เพราะงั้นเรื่องนี้เลยกลายเป็นมาสเตอร์พีสแบบไม่ต้องสงใสเลย
Q:โอโนะซังน่ะ สิ่งที่ติดช่วงนี้คือ?
N : โอโนะซังช่วงนี้น่ะ เล่นเกมมือถือล่ะ เล่นตลอดเวลาเลย (ฮา)
Q: แล้วตัวเองล่ะตอนนี้ติดอะไร?
N: เกม ไอ้ปัญหานี้น่ะนะ ได้ยินกี่ทีก็คิดว่าไม่แปลกหรอกนะ!
-----------------------------
ถามโอโนะ
Q : บทละครเรื่องใหม่ของนิโนะมิยะซังคือ?
O : โค้ชของชมรมเบสบอลใช่มั้ยล่ะ ทั้งได้เล่นเบสบอล ทั้งได้เป็นโค้ช คิดว่าสุดยอดเลยน้า
แต่ว่าผมก็ได้แต่จินตนาการเอาล่ะ อย่างช่วงเบรกงี้จะเล่นแคลบอลมั้ยนะ
Q : "มาสเตอร์พีส"ของนิโนะ?
O : ฟรีเตอร์ล่ะมั้งนะ ผมน่ะมาดูเอาจริงจังก็ตอนช่วงปีใหม่ แต่ว่า ดูไปได้แค่ห้าตอนแรกก็ร้องไห้แล้วล่ะ (ฮา) แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้ดูต่อ ตอนนี้ก็อยากดูแล้วล่ะนะ
Q:นิโนะมิยะซังน่ะ สิ่งที่ติดช่วงนี้คือ?
O : หึหึ (ฮา) เกมใช่มั้ยล่ะ ถ้าไม่ใช่เกมก็ไม่รู้จะเป็นอะไรแล้ว ล่าสุดนี้ผมให้รองเท้าแตะนิโนะไปล่ะ แต่ทิ้งช่วงนานเลยกลายเป็นช่วงฤดูหนาวไปแล้ว ผมเห็นเค้าใช้อยู่ห้าครั้งได้มั้ง // นี่นับครั้งใส่กันขนาดนั้น โอโนะซังแม่งสตอล์กเมียทำไม ถถถถ แล้วรองเท้าแตะเกี่ยวไรกะสิ่งที่ติด นี่จะอวด ??
Q : แล้วตัวเองล่ะตอนนี้ติดอะไร?
O : เกมมือถือ ถึงก่อนหน้านั้นจะไมค่อยได้เล่นอะไร แต่ว่าล่าสุดนี้เล่นในมือถือล่ะ ฉันน่ะยังแปลกใจเลยว่าจู่ๆก็กลายเป็นชอบเกมขึ้นมาซะขนาดนั้น (ฮา)
ผิดโปรดบอก
25570317
แปล [20] : Dear Snow
งดงามเหลือเกิน ใบหน้าของเธอผู้เป็นที่รัก
รู้ซึ้งถึงจุดอ่อนของตัวเอง ตั้งแต่ได้พบเธอ
ถ้าถูกบีบคั้นด้วยความเจ็บปวดที่ยากเกินจะรับไหว
ความรู้สึกที่ไม่สามารถส่งไปถึงเธอ ก็มีแต่จะรุนแรงมากขึ้น
หิมะน่ะเงียบงัน เหมือนเธอไม่มีผิด
ตกต้องลงมาบนไหล่นี้ ชวนให้อมยิ้มเอ็นดู
เพราะหากเผลอพลั้งสัมผัสเข้าแล้วล่ะก็ สักวันคงหายไป
ปล่อยไปอย่างที่เคยอยู่เคยเป็นเพียงลำพัง แค่หลับตาแล้วรู้สึกถึงเธอก็พอแล้ว
จุมพิตผะแผ่วยามเธอหลับ
ไม่สามารถพูดออกไปได้อย่างใจคิด ซ่อนมันไว้ข้างในใจที่แหลกสลาย
ถ้าแค่เพียงเชื่อมั่นในรอยยิ้มนั้นและโอบกอดเธอเอาไว้
ท้องฟ้าจะกึงก้องด้วยเสียงของปาฏิหาริย์
หิมะน่ะเงียบงัน เหมือนเธอไม่มีผิด
ตกต้องลงมาบนไหล่นี้ ชวนให้อมยิ้มเอ็นดู
เพราะหากเผลอพลั้งสัมผัสเข้าแล้วล่ะก็ สักวันคงหายไป
ปล่อยไปอย่างที่เคยอยู่เคยเป็นเพียงลำพัง แค่หลับตาแล้วรู้สึกถึงเธอก็พอแล้ว
ความรักที่มอดไหม้กลายเป็นเถ้าถูกสายลดพัดพาให้สูงขึ้นไปเรื่อยๆ
น่าสงสัย หากมันพัดไปไกลยังที่ที่เธออยู่
หากเธอหวัง .. ฉันก็คือผู้สนองความหวังนั้น
เชื่อมั่นในตัวฉันด้วยความโศกเศร้าทั้งหมดที่เธอมี
เผชิญหน้ากับฤดูใบไม้ผลิ และกอดกันเอาไว้ด้วยความรัก
หากคลายคลาดจากกันแล้ว ก็ไม่ต้องการแล้วซึ่งสิ่งใด
หิมะน่ะเงียบงัน เหมือนเธอไม่มีผิด
ตกต้องลงมาบนไหล่นี้ ชวนให้อมยิ้มเอ็นดู
เพราะหากเผลอพลั้งสัมผัสเข้าแล้วล่ะก็ สักวันคงหายไป
ปล่อยไปอย่างที่เคยอยู่เคยเป็นเพียงลำพัง แค่หลับตาแล้วรู้สึกถึงเธอก็พอแล้ว
เราไม่สามารถร้องขอนิจนิรันดร์
แต่กระนั้น เธอก็เป็นที่รักสุดดวงใจ
รู้ซึ้งถึงจุดอ่อนของตัวเอง ตั้งแต่ได้พบเธอ
ถ้าถูกบีบคั้นด้วยความเจ็บปวดที่ยากเกินจะรับไหว
ความรู้สึกที่ไม่สามารถส่งไปถึงเธอ ก็มีแต่จะรุนแรงมากขึ้น
หิมะน่ะเงียบงัน เหมือนเธอไม่มีผิด
ตกต้องลงมาบนไหล่นี้ ชวนให้อมยิ้มเอ็นดู
เพราะหากเผลอพลั้งสัมผัสเข้าแล้วล่ะก็ สักวันคงหายไป
ปล่อยไปอย่างที่เคยอยู่เคยเป็นเพียงลำพัง แค่หลับตาแล้วรู้สึกถึงเธอก็พอแล้ว
จุมพิตผะแผ่วยามเธอหลับ
ไม่สามารถพูดออกไปได้อย่างใจคิด ซ่อนมันไว้ข้างในใจที่แหลกสลาย
ถ้าแค่เพียงเชื่อมั่นในรอยยิ้มนั้นและโอบกอดเธอเอาไว้
ท้องฟ้าจะกึงก้องด้วยเสียงของปาฏิหาริย์
หิมะน่ะเงียบงัน เหมือนเธอไม่มีผิด
ตกต้องลงมาบนไหล่นี้ ชวนให้อมยิ้มเอ็นดู
เพราะหากเผลอพลั้งสัมผัสเข้าแล้วล่ะก็ สักวันคงหายไป
ปล่อยไปอย่างที่เคยอยู่เคยเป็นเพียงลำพัง แค่หลับตาแล้วรู้สึกถึงเธอก็พอแล้ว
ความรักที่มอดไหม้กลายเป็นเถ้าถูกสายลดพัดพาให้สูงขึ้นไปเรื่อยๆ
น่าสงสัย หากมันพัดไปไกลยังที่ที่เธออยู่
หากเธอหวัง .. ฉันก็คือผู้สนองความหวังนั้น
เชื่อมั่นในตัวฉันด้วยความโศกเศร้าทั้งหมดที่เธอมี
เผชิญหน้ากับฤดูใบไม้ผลิ และกอดกันเอาไว้ด้วยความรัก
หากคลายคลาดจากกันแล้ว ก็ไม่ต้องการแล้วซึ่งสิ่งใด
หิมะน่ะเงียบงัน เหมือนเธอไม่มีผิด
ตกต้องลงมาบนไหล่นี้ ชวนให้อมยิ้มเอ็นดู
เพราะหากเผลอพลั้งสัมผัสเข้าแล้วล่ะก็ สักวันคงหายไป
ปล่อยไปอย่างที่เคยอยู่เคยเป็นเพียงลำพัง แค่หลับตาแล้วรู้สึกถึงเธอก็พอแล้ว
เราไม่สามารถร้องขอนิจนิรันดร์
แต่กระนั้น เธอก็เป็นที่รักสุดดวงใจ
แปล [19] : 1992*4##111
ก็มันน่าอายนี่นา
เลยส่งมาเป็นรหัสลับให้เธอแทน เล่นงี้แล้วกันเนอะ
คำใบ้น่ะเหรอ?
ไม่ใช่คำเท่ๆอย่าง ฉันรักเธอ อะไรพวกนั้นหรอก
แต่มันก็น่าแปลกอยู่นะ..
ไม่ว่าจะทั้งคนที่รัก คนที่เกลียด ก็เป็นคำเดียวกันที่จะพูดออกไป
คำนี้อ่ะนะ จนถึงตอนนี้ก็ยังพูดกันอยู่
มันอาจเป็นคาถาเฉพาะอะไรบางอย่างก็ได้นะ
บางทีก็คงใช่ล่ะนะ เอ๊ะ หรือว่าใช่กันแน่
ก็เป็นสิ่งที่ชัดเจนในการมีชีวิตอยู่
ผมเลยทำมันให้เป็นรหัสลับพิเศษ
แอบทำเอาไว้ เพื่อไม่ให้ใครไขรหัสลับได้ง่ายๆ
เพราะงั้น ขอให้เธอหาความหมายมันด้วยตัวเธอเองแล้วกันนะ
ทำยังไงก็ไขรหัสไม่ออก
ท่าทีหลงทางหาคำตอบแบบนั้นของเธอ น่ารักจริงๆ
คำใบ้น่ะเหรอ?
มันคงเป็นคำที่มาบ่อยพอๆกับคำว่า "ขอโทษ" ล่ะมั้งเนอะ
เพราะไม่ว่าทั้งพวกเด็กๆ และพ่อแม่
หรือจะทุกคนก็ดี ล้วนแต่ใช้เวทมนต์นี้ทั้งนั้น
หรือถ้าผมจะมีเจ้าตัวเล็กซักคน
ผมจะสอนคำนี้ให้เขาเป็นอย่างแรกโดยที่ไม่ลังเลเลย
บางทีก็คงใช่ล่ะนะ เอ๊ะ หรือว่าใช่กันแน่
ก็เป็นสิ่งที่จะมีอยู่ไปตลอดกาล
(สิ่งที่มีอยู่)"ปัจจุนี้"จะถูกรักด้วยทั้งหมดที่มี
เพราะงั้นไม่ว่าจะพรุ่งนี้ มะรืนนี้ หรือวันไหนๆต่อจากนี้ไป
ก็จะพูดมันออกไป ไม่เขินอายอะไรทั้งนั้น และจริงใจ
สมมตินะว่า .. นี่เป็นแค่เรื่องสมมติเท่านั้นนะ
มันไม่ใช่เรื่องสวยงามอะไรแบบนั้น
แต่คำพูดสุดท้ายในชีวิตของผม
ผมจะพูดพร้อมทั้งหัวเราะไปกับมัน "....(１９９２＊４＃＃１１１).." คำนี้ไง
บางทีมันก็ไม่ใช่นะ แต่มันต้องใช่แน่ๆ
เพราะไม่ได้มาไกลขนาดนี้ได้ด้วยตัวคนเดียว
ตอนนี้ ผมเชื่อนะว่า ใบหน้าหลายๆคนต้องเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแน่ๆ
ที่คนข้างๆเธอน่ะไขรหัสลับออกก่อนเธอเสียอีก..
ต่อไปจากนี้ จะเป็นยังไงนะ??
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่ก็ไม่กังวลอะไรหรอก
เพราะมากกว่าอะไรทั้งหมด รอยยิ้มของเธอคือคำตอบแล้ว
ถ้าเธอไขรหัสออกแล้วละก็นะ
ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากบอกเธอ .. คำนี้ไง ..
(รัก)
เลยส่งมาเป็นรหัสลับให้เธอแทน เล่นงี้แล้วกันเนอะ
คำใบ้น่ะเหรอ?
ไม่ใช่คำเท่ๆอย่าง ฉันรักเธอ อะไรพวกนั้นหรอก
แต่มันก็น่าแปลกอยู่นะ..
ไม่ว่าจะทั้งคนที่รัก คนที่เกลียด ก็เป็นคำเดียวกันที่จะพูดออกไป
คำนี้อ่ะนะ จนถึงตอนนี้ก็ยังพูดกันอยู่
มันอาจเป็นคาถาเฉพาะอะไรบางอย่างก็ได้นะ
บางทีก็คงใช่ล่ะนะ เอ๊ะ หรือว่าใช่กันแน่
ก็เป็นสิ่งที่ชัดเจนในการมีชีวิตอยู่
ผมเลยทำมันให้เป็นรหัสลับพิเศษ
แอบทำเอาไว้ เพื่อไม่ให้ใครไขรหัสลับได้ง่ายๆ
เพราะงั้น ขอให้เธอหาความหมายมันด้วยตัวเธอเองแล้วกันนะ
ทำยังไงก็ไขรหัสไม่ออก
ท่าทีหลงทางหาคำตอบแบบนั้นของเธอ น่ารักจริงๆ
คำใบ้น่ะเหรอ?
มันคงเป็นคำที่มาบ่อยพอๆกับคำว่า "ขอโทษ" ล่ะมั้งเนอะ
เพราะไม่ว่าทั้งพวกเด็กๆ และพ่อแม่
หรือจะทุกคนก็ดี ล้วนแต่ใช้เวทมนต์นี้ทั้งนั้น
หรือถ้าผมจะมีเจ้าตัวเล็กซักคน
ผมจะสอนคำนี้ให้เขาเป็นอย่างแรกโดยที่ไม่ลังเลเลย
บางทีก็คงใช่ล่ะนะ เอ๊ะ หรือว่าใช่กันแน่
ก็เป็นสิ่งที่จะมีอยู่ไปตลอดกาล
(สิ่งที่มีอยู่)"ปัจจุนี้"จะถูกรักด้วยทั้งหมดที่มี
เพราะงั้นไม่ว่าจะพรุ่งนี้ มะรืนนี้ หรือวันไหนๆต่อจากนี้ไป
ก็จะพูดมันออกไป ไม่เขินอายอะไรทั้งนั้น และจริงใจ
สมมตินะว่า .. นี่เป็นแค่เรื่องสมมติเท่านั้นนะ
มันไม่ใช่เรื่องสวยงามอะไรแบบนั้น
แต่คำพูดสุดท้ายในชีวิตของผม
ผมจะพูดพร้อมทั้งหัวเราะไปกับมัน "....(１９９２＊４＃＃１１１).." คำนี้ไง
บางทีมันก็ไม่ใช่นะ แต่มันต้องใช่แน่ๆ
เพราะไม่ได้มาไกลขนาดนี้ได้ด้วยตัวคนเดียว
ตอนนี้ ผมเชื่อนะว่า ใบหน้าหลายๆคนต้องเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแน่ๆ
ที่คนข้างๆเธอน่ะไขรหัสลับออกก่อนเธอเสียอีก..
ต่อไปจากนี้ จะเป็นยังไงนะ??
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่ก็ไม่กังวลอะไรหรอก
เพราะมากกว่าอะไรทั้งหมด รอยยิ้มของเธอคือคำตอบแล้ว
ถ้าเธอไขรหัสออกแล้วละก็นะ
ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากบอกเธอ .. คำนี้ไง ..
(รัก)
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)