แปล [65] : LEMON 米津玄師

JP	TH
夢ならばどれほどよかったでしょう	หากเป็นฝันจะดีแค่ไหนกันนะ
未だにあなたのことを夢にみる	ที่ยังได้เห็นเธออยู่แบบนี้
忘れた物を取りに帰るように	ปัดฝุ่นความทรงจำเก่า
古びた思い出の埃を払う	เพื่อไปเก็บของที่หลงลืมกลับคืนรัง
戻らない幸せがあることを	เธอได้สอนให้รู้
最後にあなたが教えてくれた	ถึงสุดท้ายที่ความสุขจะไม่หวนคืนกลับ
言えずに隠してた昏い過去も	อดีตอันเลวร้ายที่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้
あなたがいなきゃ永遠に昏いまま	เมื่อไม่มีเธออีกแล้ว ก็ดำดิ่งสู่ความมืดมิดตลอดกาล
きっともうこれ以上　傷つくことなど	เชื่อเสียเถอะว่า ความเจ็บปวดใดๆที่มากไปกว่านี้
ありはしないとわかっている	จะไม่เกิดขึ้นมาอีกแล้ว
あの日の悲しみさえ　あの日の苦しみさえ	ความเจ็บปวดที่เกิดในวันนั้น ควาทรมานที่เกิดขึ้นในวันไหน
そのすべてを愛してた　あなたとともに	ทั้งหมดทั้งมวลที่เกิดขึ้นในความรักทั้งหมดที่ได้มอบให้
胸に残り離れない　苦いレモンの匂い	ยังหลงเหลือในอกนี้ เช่นกลิ่นขมของเลมอน
雨が降り止むまでは帰れない	จนกว่าสายฝนจะหยุดลง ยังคงไม่อาจกลับคืนรัง
今でもあなたはわたしの光	แม้กระทั่งตอนนี้ เธอนั้นก็ยังคือแสงเดียวในชีวิต
暗闇であなたの背をなぞった	ยังคงจำทั้งหมดของเธอได้
その輪郭を鮮明に覚えている	แม้ในครั้งที่เดินตามแผ่นหลังของเธอในวันมืดมิด
受け止めきれないものと出会うたび	ยามเมื่อพานพบสิ่งที่ไม่อาจยอมรับได้ทั้งหมด
溢れてやまないのは涙だけ	น้ำตาคือสิ่งเอ่อล้นออกมาอย่างสุดจะทัดทานไหว
何をしていたの　何を見ていたの	ทำอะไรอยู่งั้นหรือ? จ้องมองไขว่ขว้าสิ่งใดกัน
わたしの知らない横顔で	ทั้งที่อยู่ข้างกันแต่ก็เหมือนคนไม่เคยรู้จัก
どこかであなたが今　わたしと同じ様な	หากวันนี้เธอจมกับความเหงา จนเปียกปอนไปด้วยน้ำตา
涙にくれ　淋しさの中にいるなら	เหมือนกับฉันในตอนนี้
わたしのことなどどうか　忘れてください	ก็ขอให้ลืมเลือนเรื่องของฉันทั้งหมดออกไป
そんなことを心から願うほどに	นั่นคือสิ่งเดียวที่จะวิงวอนจากใจ
今でもあなたはわたしの光	แม้กระทั่งตอนนี้เธอก็ยังคงเป็นแสงเดียวในชีวิต
自分が思うより	ฉันน่ะตกหลุมรักเธอ
恋をしていたあなたに	ไปมากกว่าที่ตัวเองเคยคิดเอาไว้
あれから思うように	จนตอนนี้แค่จะหายใจให้ได้อย่างที่คิด
息ができない	ก็ยังเป็นไปไม่ได้เลย
あんなに側にいたのに	ทั้งที่เหมือนเราเคยอยู่เคียงข้างกัน
まるで嘘みたい	แต่คืนวันเหล่านั้นก็ไม่ต่างอะไรจากคำลวง
とても忘れられない	ไม่ว่าเช่นไรก็ไม่อยากลืมภาพความทรงจำนั้น
それだけが確か	และนั่นเป็นสิ่งเดียวที่แน่นอน
あの日の悲しみさえ　あの日の苦しみさえ	ความเจ็บปวดที่เกิดในวันนั้น ควาทรมานที่เกิดขึ้นในวันไหน
そのすべてを愛してた　あなたとともに	ทั้งหมดทั้งมวลที่เกิดขึ้นในความรักทั้งหมดที่ได้มอบให้
胸に残り離れない　苦いレモンの匂い	ยังหลงเหลือในอกนี้ เช่นกลิ่นขมของเลมอน
雨が降り止むまでは帰れない	จนกว่าสายฝนจะหยุดลง ยังคงไม่อาจกลับคืนรัง
切り分けた果実の片方の様に	เธอก็ยังคงเป็นดั่งครึ่งหนึ่งของชีวิต
今でもあなたはわたしの光	เป็นแสงสว่างเดียวของชีวิตฉัน

แปล [64] : 空への手紙 - Greeeen

空への手紙
จดหมายถึงฟากฟ้า


今日はいつもよりもまぶたが腫れていて
วันนี้เปลือกตาของผมบวมมากกว่าในทุกๆวัน
心ではどしゃぶりの雨が降っていて
รวมถึงสายฝนที่กระหนำซัดสาดอยู่ในหัวใจนี้ด้วย
耳を疑った信じたくないリアルが今は目の前にある
ความจริงที่ไม่อยากให้เกิด อยากให้มันเป็นเพียงหูของผมฟังมันผิดพลาด ตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าของผม
何がなんだかわらない日々　「心」全て失い泣いて
เหล่าวันๆที่ไม่ล่วงรู้เลยว่าเป็นยังไง "หัวใจ" ทุกสิ่งทุกอย่างได้หายลับ เหลือเพียงแต่น้ำตา
涙が枯れることはなくて　こんな姿ばっか見させてごめん
น้ำตาที่ไม่เคยแห้งหาย ขอโทษนะ ที่ทำให้เห็นสภาพแบบนี้เข้าเสียแล้ว
独りぼっちの旅に出かけ　寂しかったり辛くない ？
ออกเดินทางออกไปลำพังแบบนี้ จะเหงาไหม จะลำบากหรือเปล่า
アナタが泣いているよと　ほら　この雨に変わるでしょう
น้ำตาของเธอที่หลั่งรินออกมา ดูสิ จะใช่สายฝนโปรยปรายหรือเปล่านะ

志なかばで　忘れ物ばかりで　やり残したことがきっと悔しいよね？
คงจะรู้สึกเสียดายอยู่แน่ๆเลยใช่ไหม ที่ความตั้งใจ เรื่องราวต่างๆ สิ่งที่ทำคั่งค้าง ถูกทิ้งเอาไว้เต็มไปหมด
夢を追いかけてるアナタの姿は　今でもこの胸に輝いてる
ใบหน้าของเธอที่วิ่งไล่ตามความฝัน ตอนนี้ก็ยังส่องประกายอยู่ในใจ

あの日の声が聞こえてます　あの場所を思い出します
ยังคงได้ยินเสียงของเธอเหมือนวันก่อนเก่า ยังคงหวนคิดถึงสถานที่ของเรา
相変わらずの景色の中に　アナタがいないから何か違う
แม้สถานที่นั้นจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่เมื่อไม่มีเธอมันก็แปลกไป
独りぼっちの旅に出かけ　嬉しいことや楽しいこと
ออกเดินทางออกไปลำพังแบบนี้ ใบหน้ายิ้มแย้มของเธอยามที่ได้พบ
見つけたアナタの笑顔で　雨は虹に変わるよ
เรื่องราวดีๆนั้น จะเปลี่ยนสายฝนเป็นสายรุ้งแน่นอน
最後の会話を覚えています　伝えたいことは今も
ยังคงจำได้เสมอว่าเรื่องราวสุดท้ายที่พูดคุยกันคือเรื่องอะไร ทั้งเรื่องที่อยากบอกเล่า
胸の中にしまつてます　いつか手紙を書けるように
ตอนนี้ถูกเก็บอย่างดีในใจดวงนี้ เพื่อสักวันจะได้เขียนถ้อยคำที่ไม่เคยเอื้อนเอ่ย "ขอโทษ" และ "ขอบคุณ"
「ごめんね」や「ありがとう」を言えず　もう二度と逢えない場所
เป็นจดหมายส่งไปให้เธอยังดินแดนที่ไม่อาจได้พบกัน

かけがえのないアナタ　「またね、、、」いつか手紙を届けるよ
สักวันหนึ่งจดหมายที่บอกว่าจะได้พบกันใหม่ คงจะไปถึงเธอที่ไม่เคยเปลี่ยนแปร

「さよなら」も言わずに別れ　心残りもあるけれど
การจากลาที่ไม่ได้ทำแม้แต่การบอกลา ยังมีหลายสิ่งที่คั่งค้างอยู่ในใจนี้
アナタのことだからきっと笑って見てるんでしょう
เพราะล้วนแต่เป็นเรื่องของเธอทั้งนั้น คงจะมองและยิ้มอยู่อย่างแน่นอน
あれから月日流れて今変わらない笑顔見せたいから
จากตอนนั้นเวลาก็พ้นผ่าน อยากจะให้เธอเห็นใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเสมอมา
心配だけはかけないよ　僕も頑張れてるよ
ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วนะ เพราะผมเองก็จะพยายามเหมือนกัน



-----

แด่ความคิดถึงที่ไม่อาจได้พบเจอ